Od Jenny do Brego i Urineseriano

        - Aha, jasne. Puknij się w łeb, nie pozwolę ci tak szybko... - przerwałam, wypluwając śnieg. Wilk próbował ukryć uśmiech ale coś mu nie wyszło. - Cholera!... Nie pozwolę ci tak szybko odejść. Widzisz to takie wieeeeelkie drzewo, o tam? - wskazałam łapą na lewo. Wilk spojrzał tam, ale nadal szukał. - No, tam, no! O! Właśnie. No, to tam teraz się udamy i za chwilę zostaniesz przyjęty do Watahy Nieznanych Wariatów. - oznajmiłam. - Znaczy, Hakai powinien cię przyjąć, a potem jak będziesz chciał, to dołączysz do klanu albo coś. - dodałam, i poszliśmy. 

Uri raczej siedział cicho, ja z początku też, ale potem nie wytrzymałam i zaczęłam mu nawijać o watasze:

- To co? Może ci trochę opowiem. Ekchem, jest nas na razie 5, ale jak ty dołączysz będzie 6. Alfy to Hakai i Andromeda. Niby nic ich nie łączy ale coś mi tu zajeżdża miłością. - zaśmiałam się. - Jest też kuzynka Hakia - Blindwind. Jest niewidoma, ale ma takiego kruka, co robi za jej oczy. A, no i brat Andromedy - Zafiro. Łazi za nią jak cień. Porażka, jakbym miała takiego brata to chyba bym się załamała. O, i nie przestrasz się Brego - taka hybryda, lwo-podobna, ale wielka jak stodoła. I on ma takie jakby...rozdwojenie jaźni. Znaczy, uważa, że jest z nim ktoś, kogo nazywa Skarbem. Mówi do niego i mówi też za niego, bo tego całego Skarba oczywiście nie ma, ale wiesz... - Wzięłam głęboki wdech. - No i ja. Zwykły wilk, którego jada śnieg. - Kaszlnęłam. Głupi biały popiół!

- Zwykły wilk? - odezwał sie Uri. 

Zmarszczyłam brwi.

- Widzisz we mnie coś niezwykłego? - udałam obrażenie. 

Uri się zaśmiał.

- Ja? Skądże. - zaparł się. 

Prychnęłam i pożałowałam tego od razu. Kolejna porcja śniegu w mojej gębie. Cudownie. A on sobie idzie i niczym się nie musi przejmować!, pomyślałam mając na myśli wilka obok.

- No, to jesteśmy. - oznajmiłam z uśmiechem. Uri przyjrzał się "chwastowi", jak to określałam w myślach owe drzewo i zrobił krok do przodu.

- Ale pójdziesz ze mną? - zapytał, patrząc na mnie. Prychnęłam. - Wiesz, żeby nie pomyśleli, że jestem jakimś szpiegiem czy coś. - dodał szybko. 

Uśmiechnęłam sie chytrze i bez słowa ruszyłam do drzewa.

- Haaaaaaaaaaaaaaaaakaaaaaaaaaaaaaaaaaiiiiiiiiiiii! - wydarłam się, stojąc tuż przy konarze.

- Rany bomba, kobieto! Chciałbym nie ogłuchnąć jeszcze przez długi czas. - jęknął Uri. Uśmiechnęłam się szeroko.

- Jeśli tu zostaniesz, będziesz się musiał przyzwyczaić. - odparłam.

Zobaczyłam schodzącego do nas Zafiro.

- Cześć i czołem, Zafirku. Nie wiesz gdzie się podział Hakai albo Andzia? - zapytałam.

- Cześć Jenna. Poszli na spacer, gdzieś tam. Kto to? - wyjaśnił obojętnie i zmierzył Uriego wzrokiem. Trąciłam nowego w bok.

- Och, to jest Uri-coś tam. Wybacz, nie mogę zapamiętać. On ci to wyjaśni. - odpowiedziałam. "Odkleiłam" uśmiech z pyszczka. - Ach, Zafiro. Jakie to okropne! Coraz więcej wilków, więcej towarzystwa, więcej potencjalnego zagrożenia dla twojej siostry. Strzeż się! - Ostatnie słowa wyszeptałam konspiracyjnie i na koniec się wyszczerzyłam. 

Zafiro wywrócił oczami i ostentacyjnie nas ominął. Sparodiowałam go co spowodowało cichy wybuch śmiechu Uriego. Wskoczyłam na drzewo i zawołałam wilka, żeby zrobił to samo. Kiedy byliśmy na miejscu, zobaczyłam Brego leżącego na "mojej" gałęzi.

- Cześć Brego. Co robisz? - zapytałam podchodząc i siadając. Zerknęłam na Uriego, który lekko się zawahał ale ostatecznie usiadł obok.

- My obserwujemy. Prawda, Skarbie? Nic złego nie zrobiliśmy, tak tak. Nic złego. - odpowiedział. Coś mi mówiło, że muszę potem sprawdzić zawartość torby.

- No dobrze. Brego, to jest Urineseriano. - powiedziałam i spojrzałam z wyszczerzem na wilka. On również się uśmiechał. - Udało mi się! - dodałam.

- Witamy, witamy. - przywitał się Brego.

- Em, cześć. - powiedział z lekkim uśmiechem nowy.

- No, to tutaj zaczekamy aż wrócą Alfy. A do tego czasu... Brego, powiedz mi. Nic nie zabrałeś z mojej torby? Pamiętaj, że znam wszystkie swoje dodatki i wiem, gdzie je chowałam więc będę wiedzieć co mi zginęło. Jesteś absolutnie pewien, że nic, kompletnie nic nie zabrałeś? - dopytywałam. 

Dzisiaj rano zabrałam tylko to, co było niezbędne. Apaszkę i gogle. Kolczyki i inne dyrdymały zostały w torbie więc...

- O, em... Jak ty w ogóle masz na imię? Ty znasz moje a ja nie znam twojego. - zdziwił się Uri.

- O, faktycznie. Jenna, mam na imię Jenna. - powiedziałam i wróciłam do karcenia wzrokiem Brega.

- No, właśnie. Bo zdaje mi się, że to idą te wilki, Alfy. To oni? - zapytał Uri. Spojrzałam w dół.

- Mhm, oni. Zapytaj, czy możesz zostać. Jakby coś, zwalaj na mnie. - oznajmiłam i mrugnęłam do wilka. Uśmiechnął się i zaczął złazić z drzewa.

- No więc? - zwróciłam się do Brega i podniosłam jedną brew.

<Brego? Uri, jak się zgodzą, mogę cię oprowadzić default smiley ;) Oczywiście, jeśli Brego mnie w tym czasie nie zabije dla błyskotek XD >