Od Brego do Angel i Aspen - Kontynuacja Poszukiwań

        - Wyglądacie jak nietoperz, Skarbie, duży, kremowe nietoperek... – rzekł po chwili samiec patrząc na nią z zastanowieniem, po czym wykręcił szyję tak, żeby bez zbytniej zmiany pozycji móc przyjrzeć się małej z jej pułapu i perspektywy, nie przyszło mu do głowy odstawić ją na ziemię, żeby móc na nią normalnie popatrzeć, wolał w towarzystwie głośno strzelających kregów szyjnych przekręcić głowę – Skrzydeł wam brakuje, Skarbie, takich jak nasze. – rzekł tym samym rozpościerając parę czarnych postrzępionych płacht.

Angel aż poszczerzyły się oczy patrząc na samca, który w tym momencie jak nikt inny przypominał jej demona z piekieł...

~ Przestańcie się wydurniać, Skarbie, bo nam zaraz szyję złamiecie! ~ warknął mrużąc wrogo oczy.

- Ej! Drugi Brego, dawno cię nie było! – zaśmiała się Aspen, która znikąd pojawiła się i obejmując wielkoluda jednym ramieniem z uśmiechem spojrzała na małą Angel.

Brego odetchnął z ulgą, kiedy jego spłoszona jaźń cofnęła się w głąb umysłu fukając wściekle na postać hybrydy obok niego.

- Szukamy smoka! – wypalił nagle rogacz chcąc zmienić temat.

- Smoka? Macie tu smoki?! – z niedowierzaniem zapytała suczka – Jak zajebiście! Gdzie?

- Jeszcze nie wiemy, właśnie go szukamy... – zaśmiała się niewinnie Aspen, która to zapoczątkowała to szukanie igły w stogu siana.

- Ale znajdziemy, gdzieś być musi. – Brego zacisnął wielką pięśń w oznace zawziętości.

- Mogę z wami? W życiu nie widziałam prawdziwego smoka, nawet nie myślałam, że mogą istnieć takie na tych terenach. – Aspen aż strzelały wesołe iskry z oczu słysząc o pogoni za ogromnym łuskowatym jaszczurem.

- Pewnie, że możecie... Może, Skarbie? – zakłopotany spytał się o zdanie swojej pierzasto-futrzanej towarzyszki, w końcu nie tylko on miał tutaj prawo głosu, nie?

- ... Czemu nie? W grupie zawsze raźniej. – stwierdziła Aspen z uśmiechem na pyszczku.

- Tylko... Mówiłyście coś o Jennie, która o smoku mówiła... Może tak najpierw jej poszukać? Może ona wie gdzie zacząć szukanie? Tereny są wielkie, możemy szukać, a szukać, a nie znaleźć... – zastanowił się przez chwilę pocierając w zamyśleniu kozią brudkę.

- Tylko, że Jenny tak samo jak smoka będzie trzeba poszukać, a ona jest jakieś sto razy mniejsza i nie wiadomo kiedy i czy ją znajdziemy... – wzruszyła ramionami wadera.

- Trudno, będziemy szukać i Jennki i smoka, co znajdziemy wpierw tym się zadowolimy! – podiął decyzję, nudziło mu się już to dumanie, chciał działać, chciał latać...

Wrzucił sobie Piper na plecy, nakazał trzymać się mocno i krzyczeć głośno jak będzie spadać, żeby wiedział kiedy ją łapać. Następnie bez żadnych instrukcji bezpieczeństwa lub porad wygodnego lotu wzbił się w powietrze niczym strzała, a suczka mało na starcie nie wylądowała z powrotem na ziemi, gdyby nie resztki rozsądku w jej głowie, które posłuchały się porady „wierzchowca”, kurczowo łapiąc się wystrzępionej grzywy samca.

Aspen? Angel? Bardzo Was przepraszam, że musiałyście tyle czekać ;-;

No i opowiadanie nie jest w najlepszym stanie... -.-"